“We dragen met gasloos wonen ook ons steentje bij”

Geboren Heerhugowaarders Fred en Tiny wonen er al 46 jaar dus ach, wat is dit helemaal hun huis. Gebouwd op een plek die Heerhugowaard-Zuid ging heten – het dorp waar vroeger alle windstreken bij wijze van spreken in vier huizen verzameld waren, breidde zich namelijk flink uit. “Ik heb hier op het weilandje nog gevoetbald” zegt Fred, voordat hij naar dorpsmeisjes als Tiny keek. Met haar trouwde hij en ze kregen drie kinderen. Die groeiden allemaal in dit huis op. Inmiddels wonen zij er al een tijd met z’n tweetjes. En toen viel er een brief van de woningbouwvereniging op de mat.

Tiny: “Of we met ons blok mee wilden doen als modelwoningen die allemaal van het gas af zouden gaan. Tsja, wat moesten we daar nu op zeggen?” Het antwoord werd echter snel gegeven want ze “zijn er de mensen niet naar om dwars te liggen”. Dat siert ze natuurlijk, maar ze stonden, met hun beider respectabele leeftijd de oudsten van het blok, toch maar mooi voor een ingrijpend traject. Fred daarover: “We werden wel heel goed geïnformeerd door de woningbouwvereniging en AC Borst Bouw. We zagen de voordelen ook best wel. Een gerieflijk, goed geïsoleerd huis. En volgens de verhuurder waarschijnlijk ook lagere energiekosten. We wilden wel ons steentje bijdragen. Maar de weg daar naartoe was wel heftig.”

Alles moest eruit en opengebroken

Tiny vult haar man aan: “Ik ben heel erg van netjes, dus maakte ik me wel zorgen. Alles moest eruit. Wat zouden we gaan meemaken?” Ze besloten om tijdens de meest heftige slooptijd een tijdje bij hun zoon in Brabant te gaan logeren. Fijn dat het kon, maar toen ze terugkwamen, was het nog niet gedaan. Integendeel, weet Tiny: “We zagen overal buizen, slangen en gaten. Er knapte iets in me, ik kreeg een heel flinke griep.” Gelukkig kon ze toen naar Tiny’s broer om uit te zieken, want het werk ging gewoon door. Fred: “Zowel AC Borst Bouw als wij hadden de impact onderschat. Dan bedoel ik dat we gewoon de hele verbouwing ergens anders hadden moeten gaan wonen. Toen de ergste breekpartijen over waren en het afwerken begon, zijn we teruggegaan. Tijdens de werkdagen konden we in een verwarmde keet terecht, prima. We hadden ook heel goed contact met de werklui, ook de onderaannemers. Vakmensen, allemaal. Mustafa spraken we heel vaak, die was ontiegelijk handig en een aardige kerel. En natuurlijk Anita, de bewonersbegeleider, die was altijd goed te bereiken.” Natuurlijk hebben ze ook een belangrijke aanbeveling voor AC Borst bouw: “Organiseer ook vaker een overleg met de projectleiding, de mannen die het werk uitvoeren en de bewoners. Dan weten we van elkaar wat er gebeurt.”

Geen handdoek meer drogen op de radiator

Maar hoe is het nu dan? Want alles is af. Er zijn zonnepanelen op het dak en in het plafond zijn mysterieuze rechthoekige patronen te zien. Beiden: “Dat is de infrarood-verwarming, die vind je door het hele huis. Ze stralen warmte uit, erg prettig. Nu is het overal in het huis behaaglijk.” Is het dan niet gek, die abstracte warmte? Je bent tenslotte je hele leven gewend aan een warmtebron. Kolenkachel, gashaard of radiator. Tiny glimlacht: “Even handen warmen of wasgoed nadrogen op een radiator gaat niet meer. Die hang ik nu op een plankje onder de infrarood.” En de isolatie? De zonnepanelen? Fred is zelf erg technisch en geniet van sommige oplossingen die zijn gekozen: “We hebben een mooi ventilatiesysteem, want het hele huis is potdicht. Je kunt de infraroodverwarming per ruimte hoger of lager zetten. De zonnepanelen op het dak hebben een flinke capaciteit, die stroom wordt via een omvormer naar ons netwerk gebracht.”

En nu als gasloos voorbeeld verder

Al met al zijn ze erg tevreden met hoe ze er nu bij zitten. De ‘modelwoningen’ zijn af. Nu gasloos verder en AC Borst Bouw blijft een jaar lang monitoren om te zien of alle beloftes worden nagekomen. Gelukkig overheersen de pluspunten: “Het waren nette mensen, ze hebben ons met veel dingen echt geholpen. En zowel Jos als Anita regelden zaken snel als er iets was. Het ombouwen was taai en de verbouwing ingrijpend. Maar uiteindelijk is het mooi geworden. Het huis voelt fijn en comfortabel.”